Pierwszy raz chlebek kukurydziany jadłam chyba 5 lat temu i był on dla mnie niesamowicie pyszny. Dodatkowym atutem był właśnie charakterystyczny, żółty kolor, który, może to dziwnie zabrzmi, ale dodawał uroku temu chlebkowi. Moja druga połowa wracając z pracy raz na dwa dni zaopatrywała mnie w ten przysmak. Ale z reguły było tak, że znikał w ciągu jednego dnia, tak mi smakował :)
I być może dalej jedyną możliwością konsumpcji pieczywa kukurydzianego byłaby piekarnia, gdyby nie dwa istotne fakty. Po pierwsze mój mąż zmienił pracę i zupełnie nie po drodze było mu do sklepu, a po drugie przeprowadziliśmy się na wieś, gdzie nie ma żadnego sklepu, ani tym bardziej piekarni. Wobec tego o pieczywie kukurydzianym zapomniałam na dłuższy czas...
I tutaj ktoś może powiedzieć, że samemu trzeba było sobie radzić! Niby tak, ale jeszcze kilka miesięcy temu do głowy by mi nie przyszło, że pieczenie jakiegokolwiek pieczywa w domu może sprawiać tyle satysfakcji!!! A okazało się to nie lada przyjemnością i nawet wyzwaniem, by próbować coraz to nowych przepisów. Pieczywo kukurydziane siłą rzeczy musiało poczekać do chwili, w której sobie uświadomię, że jestem już na takim etapie, że chyba dam radę go upiec.... Skoro inne chlebki i bułki do tej pory jakoś mi się udawały, to może powinnam spróbować i tego wypieku:) Tylko zamiast chlebka postawiłam na bułki kukurydziane. Na wypadek gdybym poniosła kulinarne fiasko, zawsze mogłabym pokroić, ususzyć i zrobić tartą bułkę. Taka mała asekuracja :)
I jeszcze jedna ważna rzecz, która mnie bardzo zaintrygowała jeśli chodzi o te konkretne bułeczki. Otóż w swoim składzie mają ziemniaki! Gdy przeczytałam przepis po raz pierwszy pomyślałam, że to chyba jakaś pomyłka, ale w sieci znalazłam podobne przepisy, które także je zawierały, więc wiedziałam już, że raz kozie śmierć i pora brać się do roboty :)
Aby te smaczne bułeczki mogły zawitać na naszym stole będziemy potrzebowali :
- 100 g mąki kukurydzianej
- 300 g mąki pszennej tortowej
- 100 g ugotowanych ziemniaków
- 15 g drożdży
- 1 łyżeczkę cukru
- 1 i 1/4 łyżeczki soli
- 250 g wody
- 1 łyżkę miękkiego masła
- 1 łyżkę oliwy z oliwek
Jeśli ktoś, tak jak ja upiekł już kilkanaście rodzajów pieczywa, to wie, że prawie zawsze wszystko rozpoczyna się od przygotowania zaczynu. W tym celu do miseczki kruszymy drożdże, zasypujemy cukrem, dodajemy 2 łyżki mąki kukurydzianej i wlewamy ok. 100 g letniej wody. Mieszamy dokładnie i odstawiamy na kwadrans, by zaczyn nieco podrósł.
W międzyczasie na blat wysypujemy pozostałą mąkę kukurydzianą, dodajemy pszenną, sól i mieszamy. Następnie robimy dołek, do którego wlewamy wyrośnięty zaczyn, dodajemy oliwę, miękkie masło, utłuczone ziemniaki i powoli wlewamy pozostałą wodę.
Wszystko delikatnie mieszamy, a potem wyrabiamy ciasto. Większą miskę smarujemy tłuszczem i przekładamy do niej ciasto. Przykrywamy ściereczką i tym razem czekamy ok. 60 min, by ciasto spokojnie podwoiło swoją objętość.
Kolejnym krokiem jest uformowanie bułeczek. Ja po prostu odrywam mniej więcej takiej samej wielkości części, z których potem formuję bułki. Z podanej ilości ciasta wyszło mi 21 szt., ale następnym razem zrobię je nieco większe, bo moi panowie mieli je na jeden kęs :)
Uformowane przekładamy na blachę wyłożoną papierem do pieczenia, ponownie przykrywamy ściereczka i czekamy jeszcze kwadrans. Ale żeby nam się nie nudziło, to możemy już załączyć piekarnik i ustawić w nim temp. 200 stopni.
Podrośnięte bułeczki wkładamy do nagrzanego piekarnika i pieczemy ok. 20 min. Bułeczki powinny się ładnie przyrumienić. Smakują naprawdę wspaniale! I żeby tradycji stało się zadość, to wszystkie "poszły" przy jednym posiedzeniu :)
