Włoska klasyka smaku - Carbonara

   Makaron Carbonara to tradycyjne danie regionu centralnych Włoch - Lacjum (Lazio), a szczególnie przypisuje się go miastu Rzym; Do jego przygotowania wykorzystuje się niektóre charakterystyczne składniki jak ser Pecorino Romano, guanciale (częściowo suszony boczek lub słoninę), jaja i długi makaron, najczęściej są to spaghetti, choć inne rodzaje past też się nadają;

   Historia makaronu Carbonara nie jest oczywista, dlatego powstały różne hipotezy jego przynależności i powstania;

Pierwsza z nich – hopoteza angielskoamerykańska – mówi, że Carbonara powstała w okresie II wojny światowej, kiedy to amerykańscy żołnierze stacjonujący w Rzymie wraz z włoskimi kolegami przygotowali danie ze składników najbardziej im znanaych i najbardziej dostępnych. Na potwierdzenie tej hipotezy, historycy podają fakt, iż jest to jedyna potrawa, w której słowo włoskie „guanciale” i anglojęzyczne „bacon”, obydwa oznaczające w potocznym znaczeniu „boczek”, używane są w literaturze tamtych czasów jednoznacznie i zamiennie, mimo iż są to zupełnie dwa różne rodzaje boczku; Pozostaje tylko jeszcze jeden fakt do wyjaśnienia, niektóre źródła wskazują na istnienie Carbonary w Rzymie przed II wojną światową ? Fakt ten delikatnie mówiąc podważa hipotezę angloamerykańską.
Na moje oko Carbonara już była,ale tak zasmakowała anglojęzycznym żołnierzom, że to oni przyczynili się do jej rozpowszechnienia - oczywiście to moja prywatna opinia.

Druga hipoteza – apenińska – mówi, że Carbonara została wymyślona przez węglarzy –w dialekcie rzymskim Carbonari, którzy w swojej pracy dalkiej od domu, potrzebowali składników nie tylko tanich, ale i dobrze konserwujących się w temperaturze pokojowej – jajka i suszony boczek nadawały się do tego idealnie;

Trzecia hipoteza – neapolitańska- wskazuje na neapolskie pochodzenie Carbonary; Według historyków już w czasach antycznych tradycyjna kuchnia neapolitańska używała roztrzepanych jajek z serem dodawanych tuż po ugotowaniu potrawy w bardzo wielu daniach np. „spezzatino”, „pasta i groszek”, „pasta i zucchine”itp. Do dziś wiele neapolitańskich dań jest przygotowywanych w dwu wersjach –„bez” i „z” roztrzepanymi jajami z serem dodanych tuż po ugotowaniu makaronu;

Historia Carbonary nie jest jasna, choć biorąc pod uwagę fakt, że jednym z obowiązkowych składników jest Pecorino Romano (typowy owczy ser dojrzewający z regionu Lazio), bardziej „jestem za”,iż Carbonara powstała na terenie tego regionu, być może ktoś użył techniki neapolitańskiej i tanich, regionalnych składników do jej przygotowania, ale to ta szczypta Pecorino sprawia, że pasta ta staje się wyjątkowa; Dlatego jeśli będziecie we Włoszech warto spróbować orginalej Carbonary, można też zrobić samemu w domu, choć nie wiem jak u was, u mnie znalezienie sera Pecorino graniczy z cudem, dlatego jak dotąd wszystkie moje wersje tego dania odbiegają od orginalej receptury;

  Carbonara na dzień dzisiejszy dorobiła się wielu wersji, poczynając od dodatku śmietany, cebuli,cukini czy parmezanu, których w orginalnym przepisie nie ma, dlatego też często Włosi żartują, że Carbonara to jeden z najbardziej "sfałszowanych" przepisów na świecie;

                                   Jaka jest zatem tradycyjna receptura ?

Makaron + boczek "guanciale"+ żółtka ( lub całe jajka)+ ser Pecorino+ sól/pieprz                                                               = Carbonara

Proporcje: na 1 jajko/ 50 g boczku/ 10-20 g sera
Wykonanie: żółtka roztrzepać w półmisku, dodać ser kontynuować roztrzepywanie, doprawić do smaku; Boczek pokroić w kostkę i zarumienić na suchej patelni, dodać do jajek; Ugotować spaghetti al dente i jeszcze gorące wrzucić do półmiska z roztrzepanymi jajami; Wymieszać i podawać od razu;

                         Zapraszam Was zatem  na moją wersję Carbonary ...

                                 Przepis znajdziecie tutaj Smacznego!

                     A czy wy macie swoją ulubioną wersję Carbonary ?