Że nie czas? Że nie dzisiaj? Że tradycja nakazuje coś innego?
No tak... Ale ja mimo to zjadłabym kawałeczek tego ciasta, pomimo nakazów i innych propozycji. Ale niestety - nie mam. Ostało się jeno wspomnienie i obraz, na który patrzę z postanowieniem zrobienia niedługo. Nie po raz pierwszy stwierdzam, że potworny żal że... czas nie jest z gumy, i rozciągnąć się nie go nie da. No trudno. Na faworki też przyjdzie pora - może przy jakiejś innej okazji? Obraz też mam, ale przewrotna jestem... Jak to kobieta.
Dzisiejsze ciasto jest bardzo delikatne, pomimo iż na takie niespecjalnie wygląda. Bo ciasta czekoladowe wydają się być raczej z tego cięższego kalibru. Ale to naprawdę spełnia moje warunki. W dodatku obłędnie pachnie pomarańczą. Nie będę ukrywała, że z przepisu skorzystałam książkowego, ale jednak w nieco odmiennej ilości słodkości i w nieco inny sposób, niż było opisane. No bo ze swojego - jakiegoś tam - doświadczenia wiem, co jest wygodniejsze i lepsze. Przynajmniej dla mnie. Niezgadzających się z moją opinią i lubiących bardziej słodkie rzeczy odsyłam do książki z Biblioteki smakosza pt. "Czekolada".
Ciasto pomarańczowo-czekoladowe
15 dag cukru,
17,5 dag masła lub margaryny w temperaturze pokojowej,
3 jajka,
17,5 dag mąki tortowej,
1 łyżeczka proszku do pieczenia,
2 łyżki dobrego kakao,
2 łyżki mleka,
3 łyżki świeżo wyciśniętego soku pomarańczowego,
starta skórka z 1/2 pomarańczy (lub drobno posiekana).
Lukier:
10 dag cukru pudru,
2 łyżki świeżo wyciśniętego soku z pomarańczy (lub deczko więcej),
odrobina stopionej czekolady.
Tortownicę średnicy 20 cm natłuścić i wysypać bułką tartą.
W miseczce wymieszać kakao z mlekiem. Odłożyć. E dużej misce utrzeć masło z cukrem na krem, po czym dodawać po jednym jajka - za każdym razem dokładnie ucierając. Na niskich obrotach wmieszać przesianą z proszkiem do pieczenia mąkę.
Masę podzielić na 2 równe (mniej więcej) części. Do jednej dodać masę kakaową i dokładnie rozetrzeć. Do drugiej skórkę pomarańczową wraz z sokiem. Również dokładnie rozetrzeć.
Do formy nakładać łyżką na przemian - obok siebie - jasne i ciemne ciasto, po czym delikatnie widelcem jeszcze je przemieszać z grubsza. Piec w nagrzanym do 190°C ok. 40-45 minut. Koniecznie sprawdzić patyczkiem. Po wyjęciu z piekarnika (gdy patyczek suchym będzie) zostawić ciasto przez kilka minut w formie, po czym wyjąć na kratkę.
Do miski wsypać cukier puder, wlać sok pomarańczowy i utrzeć mikserem - 1 końcówka do ubijania z płaską nakładką - na gładki lukier. W razie potrzeby dodawać po odrobinie sok pomarańczowy. Lukier powinien być płynny lecz gęsty. Rozsmarować go na cieście i zrobić delikatne smużki ze stopionej czekolady - w poprzek lub wzdłuż ciasta. Jak nam będzie wygodniej ;P. Patyczkiem do szaszłyków lub tylną stroną noża przeciągnąć prostopadle do czekoladowych linii - na zmianę w przeciwnych kierunkach - tak aby powstał na powierzchni wzorek.
