Zawsze kusiło mnie aby zrobić ciasto drożdżowe z dynią. Tylko zawsze dynia przeznaczana była na ważniejsze cele... Teraz z racji tego, że mam składnika podstawowego pod dostatkiem, postanowiłam zrobic to co chciałam, choć tylko połowicznie. Miałam bowiem zawsze na myśli słodką drożdżówkę, ale przyszło co do czego - i zmieniłam plany. Co nie znaczy, że nie chcę już tej drożdżówki upiec. Następnym razem. Może jutro. A może w niedzielę.
Chleb powstał nie tylko z ciekawości. Po prostu się kończył, więc zamiast kupić zrobiłam. Dziecię nie chce tknąć - tykało i mnie, że tak będzie, bo go znam aż za dobrze. Znowu kiedyś z ciekawości (albo z nudów) spróbuje i będzie awantura - że jak to tak można, dlaczego nikt mu nie powiedział, dlaczego nikt w niego nie wmusił... Naturalna już dla mnie kolej rzeczy. Tak było z chlebem z czosnkiem i żółtym serem, tak było z lasagne, tak było z pieczarkami ogólnie, a w szczególe wszystkim co je zawiera. A że na ten chleb przyjdzie pora - tego jestem pewna.
Chleb jest bardzo delikatny i w takim fantasttycznym kolorze, że od razu ciepło się robi. Jest mięciutki i wybornie nadaje się do wszystkiego. Kromka na słodko czy wytrawnie spisze się znakomicie. Wszystko to dzięki dyni. Absolutnie wszystko. Zrobiłam przecier dyniowy - podlewając pokrojoną w kotkę dynię w ilości 50 dag niewielką ilością wody. Lekko osolonej. Nie wiem czy dobrze zrobiłam, bo teraz mam dylemat. Dynia słodka jest. Zrobiłam takich pakuneczków przecieru - ale już bez dodatku soli (w końcu jak i drożdżówka słodka będzie dobra, to słona dynia potrzebna mi nie będzie) - sporo. I zamroziłam. Będzie na potem jak znalazł. Trzeba będzie tylko dać więcej soli do chleba. W każdym razie z tego pół kilograma wyszło mi 40 dag puree. To jakby ktoś miał zamiar zrobić to co ja. Taki przecier fajnie nada się i do zup (zrobiłam z niewymiarową resztką dzisiaj pyszną jarzynową na ostro) i do zapewne kremów na słodko. Choć co do nich to nie mam jeszcze konkretnego pomysłu. Gdybam jedynie. O ciastach oczywiście nic nie mówię, bo rozumie się to samo przez się.
Chleb z dynią
50 dag oczyszczonego miąższy dyni,
2,5 dag drożdży,
50 dag mąki pszennej,
2 czubate łyżki ziaren dyni (niekoniecznie oczywiście),
sól,
mąka do podsypania,
ziarna dyni do posypania,
tłuszcz do formy.
Opłukany miąższ z dyni pokroić w kostkę o boku ok. 1,5 cm. Włożyc do rondla, podlać 150 ml wody, lekko osolić i zagotować. Gdy woda zawrze, zmniejszyć nieco ogień, przykryć i dusić 30 minut. Odcedzić - zachowując wodę spod gotowania. Przestudzić na sicie. Po tym czasie zmiksować na puree.
Drożdże rozpuścić w 100 ml wody z gotowania dyni, dodać 1 łyżkę mąki i dokładnie wymieszać. Odłożyć na 10 minut. W tym czasie keksówkę długości 30 cm natłuścić lub wyłożyć podkładką do pieczenia lub pergaminem.
Puree dyniowe przełożyć do miski robota kuchennego, dodać przesianą mąkę, 3/4 łyżeczki soli i przygotowany rozczyn. Zamknąć miskę i wyrobić ciasto na dużych obrotach. Gdy połączy się w całość wyjąć na oprószony mąką blat - ciasto powinno być miękkie, ale łatwo odchodzić od ścianek miski i rąk - dodać ziarna dyni i zagnieść ręcznie przez chwilę, aby równo je w cieście rozłożyć. Przełożyć do formy, posmarować delikatnie wodą i posypać ziarnami. Przykryć folią spożywczą niezbyt ściśle i odlożyć na 1 godzinę do wyrośnięcia.
W międzyczasie nagrzać piekarnik do 180°C wsadzając miskę z wodą na samym spodzie. Wsadzić formę z ciastem i piec 35-40 minut. Wyjąć z formy i wystudzić na kratce, bo gorący kiepsko się kroi.
