Czy Wy też tak często macie,że choć byście nie wiem co zjedli,to nie jseteście w stanie zaspokoić smaku,który za wami chodzi???

Ja też tak ostatnio miałam...I nie pomogła czekolada,ogórki kiszone ani fasolka szparagowa w pomidorach...

Ciągle brakowało mi tego czegoś...

Aż postanowiłam pospacerować po ogrodzie. A nóż Mi przejdzie...Ale nie,wręcz przeciwnie...To skubnęłam malinkę,to pomidorka-ale ciągle to nie było to...

Aż przechodziłam obok grządki z pietruszką,która taaaak pięęęęknie pachniała.I to było TO! Ale jak? I z czym?

Jednak nie zastanawiając się długo zerwałam spory pęczek i pobiegłam szybko do domu...

A dalej już wszystko potoczyło się samo...

Szybko wymyłm i osuszyłam natkę,a następnie podzieliłam na małe "pęczusie"...

Szybko ukręciłam ciasto:

1. małe jajko

2. 1/4 szklanki mleka

3. mąki na oko

4. szczyptę soli

5. szczyptę cukru

6. szczyptę proszku do pieczenia

Szybko namoczyłam moje "pęczusie" w cieście...

Szybko rozgrzałam olej i szybko usmażyłam "mój smak który za mną chodził"...

I SZYBKO ZJADŁAM!!!

I POWIEM WAM ŻE BYYYYŁO PYYYYSZNE...