Herbata biała
Biała herbata występuje tylko na terenie Chin. Jest otrzymywana z biało-srebrnych listków i młodych pączków herbacianego krzewu. Jest zbierana wczesną wiosną. Liście – podobnie jak liście herbaty zielonej – nie są poddawane fermentacji. Są tylko i wyłącznie suszone, dzięki czemu herbata jest delikatna, a jej napar ma piękny, jasny kolor. Herbata ta była bardzo droga, więc była pijana wyłącznie przez arystokrację. Niegdyś białą herbatę zrywały młode dziewczęta w jedwabnych rękawiczkach (które codziennie były zmieniane), by nie uszkodzić delikatnych pączków i liści. Parzy się ją w temperaturze 80 stopni przez 4-10 minut.
Pai mu tan – jej nazwa oznacza Białą Piwonię. Do jej produkcji wykorzystuje się tylko dwa pierwsze liście i pąk. Liście pokryte są białym puszkiem.
Yin Zhen – „białe igły”. Herbata ta niegdyś przeznaczona była
tylko dla cesarza, do dziś jest jedną z najwyżej cenionych herbat na świecie. Jest produkowana tylko z pączków, dlatego jej cena jest dość wysoka. Można ją parzyć do 15 minut. Posiada delikatny, słodko-kwaśny aromat.
Herbata żółta
Herbata żółta niegdyś była dostępna tylko na cesarskim dworze z okazji ważnych świąt. Nazywa się ją również herbatą cesarską, ponieważ kolor żółty był kolorem symbolizującym władzę cesarską. Podobnie jak herbata biała jest produkowana z młodych pąków i liści, ale jest poddawana procesowi fermentacji. Procedura fermentacji jest pilnie strzeżona do dziś – jest przerywana w odpowiednim momencie – tradycyjnym sposobem fermentacji tego rodzaju herbaty było owijanie jej w liście bambusowe. Ta odmiana herbaty po zaparzeniu jest subtelna i delikatna w smaku, a napar ma lekko różowy odcień. Herbatę tą zalewa się wodą w temperaturze 80-90 stopni i parzy od 3 do 5 minut. Herbatę żółtą zaleca parzyć się tylko raz.
Junshan Yinzen – nazwa oznacza „żółte igły”. Jest ona „siostrą” herbaty białej Yin Zhen – podobnie jest uważana za jedną z najsmaczniejszych herbat świata. Jest ona rzadko spotykana, a jej cena jest wysoka. Ekskluzywna odmiana, szanowana i poszukiwana przez koneserów herbat. Była ulubioną herbatą Mao Tse Tunga.
Huosan Huangya – receptura jej przygotowania sięga czasów dynastii Ming i Qing. Przepis jej przygotowania zagubiono, jednak po wielu latach został odnowiony prze mistrzów herbaty (w połowie XX wieku). W naparze z liści tej herbaty daje się wyczuć delikatny posmak pieczonej kukurydzy.
Huang Da Cha – receptura na przygotowanie tej odmiany herbaty pochodzi od buddyjskich mnichów. Jest uprawiana wysoko w górach. Charakteryzuje ją posmak ciemnej czekolady i orzechów.
Herbata czerwona
Herbata czerwona jest poddawana procesowi fermentacji, który jest przerywany w odpowiednim momencie – dlatego też nazywana jest herbatą półferementowaną. Herbaty te posiadają charakterystyczny intensywny smak oraz wilgotnej zapach ziemi. Herbaty czerwone są produkowane w Chinach i Tajwanie. Zdobywają coraz większą popularność w Stanach Zjednoczonych oraz Europie ze względu na swoje właściwości zdrowotne.
Pu-erh – najbardziej popularna z czerwonych herbat. W procesie produkcji przechodzi ona dodatkowy proces fermentacji i leżakowania. Jej główna właściwość zdrowotna to przede wszystkim wspomaganie metabolizmu organizmu, co sprzyja osobom dbającym o sylwetkę. Liście tej herbaty zalewa się wrzącą wodą i parzy około 2-7 minut. Można parzyć ją wielokrotne.
Pouchong/Puszong – jest to najkrócej fermentowana herbata czerwona. Używa się jej do produkcji herbat aromatyzowanych.
Oolong – jej nazwa oznacza czarnego smoka – liście tej herbaty podczas parzenia przyjmują kształt smoka. Herbata ta długo dojrzewa, dzięki czemu ma wyjątkowy drzewny aromat oraz lekko owocowy smak. Herbatę parzy się w wodzie o temperaturze 90 stopni ok. 3-4 minut. Kolejne parzenie powinny być dłuższe.
1. Caprari M., Herbata, KDC, Warszawa 2008
2. Romanowska M., Słownik sztuki kulinarnej, Świat Książki, Warszawa 2006
