Żeberka z ,, kurnej chaty „ 2

Pokroić żeberka na małe porcje .
Zrobić marynatę z miodu, 2 łyżek oleju , musztardy, majeranku, tymianku , powideł z wiśni , wódki i soli . Wetrzeć dobrze marynatę w mięso .Dołożyć do mięsa rozgnieciony jałowiec , rozmaryn , lubczyk i zostawić zakryte w lodówce na 24 godziny.

Grzyby namoczyć w pół szklanki letniej wodzie na pół godziny .

Rozgrzać w garnku o grubym dnie resztę oleju . Włożyć mięso i obsmażyć na rumiano. Dorzucić rozmaryn ,cebulę pokrojoną w piórka. Obsmażyć cebulę koło mięsa na złoto.

Dołożyć do mięsa z cebulą grzyby razem z wodą w której się moczyły ( jeśli są to całe kapelusze to pokroić w paseczki ), śliwki, morele .
Zalać wodą ( 3,5 szklanki razem z wodą od moczenia grzybów ) i doprowadzić do wrzenia ( wcześniej wypłukać wodą pojemnik po marynowaniu mięsa ).
Dusić 1,5 godziny na małym gazie ( końcówka przy uchylonej pokrywce ).

Doprawić sos do smaku .Zagotować.

Podawać z kaszą gryczaną ugotowaną na sypko i ogórkiem kiszonym .

Ciąg dalszy eksperymentów z pieczeniem mięs wg bardzo starych pomysłów.
Próbuję odtworzyć smaki takimi jakimi były w dawnych wiekach.
Dziś przerabiam przepis na żeberka ,, z kurnej chaty" ( tzn. z okresu mniej więcej wczesnego średniowiecza ). Używam produktów i przypraw , które wydaje mi się , że były wtedy w zasięgu gotującego. Co prawda przypuszczam , że wtedy mięsiwa były raczej pieczone jako rąbanka bez dzielenia na konkretne rodzaje tuszy - ale dziś jest to po prostu logiczniejsze.