Włoską tartę o powszechnej nazwie " crostata" w dzisiejszych Włoszech można kupić praktycznie wszędzie, od supermarketu,poprzez piekarnię po wykwintne cukiernie. To najbardziej znany, rozpowszechniony i antyczny deser Włoch;Przybiera niezliczone formy,a jedną z najbardziej tradycyjnych jest crostata z marmoladą;
Crostata – najstarszy włoski deser, który przetrwał w praktycznie niezmienionej formie do dzisiejszych czasów. Niektóre pogańskie legendy wskazują na istnienie crostaty nawet przed erą chrześcijańską;
Jedna z nich mówi, że syrena Partenope upodobała sobie szczególnie Zatokę Neapolitańską i raz do roku, na wiosnę ukazywała się i śpiewała ludziom; Mieszkańcy by jej podziękować postanowili złożyć jej w darze to co mieli najcenniejszego: mąkę, jaja, cukier trzcinowy, wodę z kwiatów pomarańczy i przyprawy; Partenope zaniosła dary ludzi na Olimp, ucieszeni bogowie zamienili je w tartę, którą oddali syrenie. Partenope zamiast zjeść postanawia podarować ją ludziom, którzy wykazali tyle dobrego serca i hojności.
Mniej fantazyjne ludowe opowieści mówią o stworzeniu crostaty przez zakonnice w klasztorze S.Gregorio Armeno z okazji świąt Wielkiejnocy; inne, że odkrył je De Marquis w podróży do Neapolu, a następnie wprowadził do kuchni Burbonów i wiele,wiele innych;
Jakby nie patrzeć crostata przewija się nie tylko w legendach, ale i w najbardziej antycznych książkach; Przez wieki zmienia formy czy farsz, podawana na słodko, słono, z owocami, kremami zdobywa królewskie dwory i rozprzestrzenia się niczym chleb; W niektórych krajach przyjeła nazwę tarta prawdopodobnie od słowa „tort”; I nie ma się co dziwić, sekret crostaty tkwi w jej prostocie, w łatwodostępnych i tanich składnikach oraz niezwykłej elastyczności co do formy i farszu;
Jakby nie patrzeć crostata przewija się nie tylko w legendach, ale i w najbardziej antycznych książkach; Przez wieki zmienia formy czy farsz, podawana na słodko, słono, z owocami, kremami zdobywa królewskie dwory i rozprzestrzenia się niczym chleb; W niektórych krajach przyjeła nazwę tarta prawdopodobnie od słowa „tort”; I nie ma się co dziwić, sekret crostaty tkwi w jej prostocie, w łatwodostępnych i tanich składnikach oraz niezwykłej elastyczności co do formy i farszu;
Zero chemii, tylko naturalne składniki jak: mąka,jajka, masło i cukier; bardzo długi okres przechowywania niektórych tart, jak np. crostata z marmoladą czy czekoladą - to tylko niektóre zalety tego antycznego deseru;
W takim wypadku nie pozostaje mi nic innego jak zaprosić was na:
Crostata di marmellata / Crostata z marmoladą
Składniki*:
Ciasto:
500 g mąka
250 g masło
200 g cukru pudru
3 zółtka
1 jajko całe
200 g cukru pudru
szczypta soli
skórka otarta z 1 cytryny lub łyżka wody pomarańczowej
Nadzienie:
1 słoiczek dowolnego dżemu lub marmolady (ok 400 g)
2-4 łyżki wody
*wszystkie składniki powinny być zimne
Wykonanie:
Mąkę i masło połaczyc ze sobą aż uzykamy „piasek”, dodać jajko, żółtka, cukier puder, szyptę soli, skórkę z cytryny i wyrobić do połaczenia składników. Cały proces powinien trwac bardzo krótko,aby składniki się nie zagrzały od rąk. Dlatego powiem szczerze - trzeba się spieszyć, im szybciej polaczymy w jedność składniki tym ciasto będzie bardziej kruche. Gdyby ciasto nie chciało się połączyć – dodać łyżkę zimnej wody; Tak wyrobione ciasto owinąć folią spożywczą i włożyć do lodówki na ½ h.
Formę wysmarować masłem, posypać mąką.
Wyjąć ciasto z lodówki i rozwałkować na grubość 0,5-0,8 cm. Nawinąć na wałek i przenieść na formę. Odciąć niepotrzebne, wystające kawałki ciasta i wyciąć z nich paski, które położymy na wierzch; Nakłuć dno widelcem.
Dżem wymieszać z wodą i wlać na ciasto; Z wykrojonych pasków ułożyć dowolną dekorację na wierzchu crostaty (patrz foto); Dla koloru można posmarować za pomocą pędzelka wierzch ciasta roztrzepanym jajkiem;
Piec crostatę około 45 minut w piekarniku do 180 stopni ( ciasto powinno się zarumienić,a jego boki lekko odstawać od formy); Podawać po wystudzeniu;
Smacznego!
Iwona
Smacznego!
Iwona
