Przygotowywanie posiłku – przyjemność czy obowiązek, radość czy trud, nauka czy rutyna, a może to wszystko razem wzięte ? Te i inne pytania nasuwają się oglądając słynne obrazy przedstawiające moment przygotowywania pożywienia, czasem jest on motywem głównym, czasem ukrytą refleksją na nękające ludzkość dylematy, każdy w tych dziełach zobaczy coś innego..
Dzisiejszy wpis pragnę poświęcić obrazom przedstawiających sceny z momentów przygotowywania posiłków, ujętych przez różnych artystów na tle różnych epok; Opisy do obrazów są moją indywidualną interpretacją...
Do najsłynniejszych obrazów przedstawiających m.in. moment przygotowania posiłku należy „Stara kobieta smażąca jajka” autorstwa Diego Velazqueza z 1618 roku. Obraz zachwyca mnie detalami, mam wrażenie jakbym widziała scenę własnymi oczami, słyszała głos kucharki, syczenie smażących się jajek. I choć niektórzy krytycy zwracają uwagę na takie detale jak brak skorupek i inne techniczne nieznane mi szczegóły, to jednak dzieło to jest dla mnie czystą perfekcją. Kobieta choć w tytule stara, sprawia wrażenie młodszej, zrelaksowanej, pewnej siebie, tak jakby smażenie jajek było tylko tłem do rozmowy z chłopcem, do nauk i rozmyślania o innych kwestiach. Martwa natura na pierwszym planie wspaniale oddaje atmosferę kuchni, w której zdecydowanie panuje spokój i harmonia;
Pozostając przy osobie Diego Velazquez, drugi obraz jego autorstwa, który również zasługuje na uwagę to „Chrystus w domu Marii i Marty”; Patrząc na niego zawsze się zastanawiam, co w tym obrazie jest ważniejsze, I czy II plan? Pierwszy plan – kobiety dwóch różnych pokoleń. Młodsza kobieta rozciera czosnek w moździerzu, ryby na stole wskazują na to, że przygotowuje słynną salsę do ryb Aioli. Drugi plan to obrazek zawieszony na ścianie przedstawiający Chrystusa siędziącego na tronie oraz Marię i Martę. Pojawia się jednak pytanie, czy na Maria i Marta są na I i II planie, czy to nieznane kobiety, a tytułowe Maria i Marta są tylko na obrazku. W zależności od interpretacji możemy przenieść się w czasy Chystusa lub w czasy Velazquesa; Ten obraz pozostaje dla mnie nierozwiązaną zagadką...
Bardzo dynamiczny i bogaty obraz XVI-wiecznej kuchni, w której praca „wre pełną parą” stworzył włoski malarz Vincenzo Campi w obrazie zatytuowanym „Kuchnia”. Stare przysłowie mówi „gdzie kucharek sześć tam nie ma co jeść”, tu jednak kucharek jest sześć,a może więcej i każda ma ręcę pełne pracy, jedna wałkuje ciasto, inna zajmuje się potrawami tuż przed wydaniem, dwie inne oprawiają ptactwo, jeszcze inny kucharz nabija drób na rożno... na sam widok ogranizacjii pracy i różnorodności potraw rodzi się we mnie pozytywna energia do pracy i myśl o tych wszystkich pysznościach, o radości jaką daje wspólne przygotowanie posiłków, o tym jak szybko mija czas, gdy gotuje się w towarzystwie, o tym jak trud staje się jakby „lżejszy”,a na końcu satysfakcja z rezultatów wspólnej pracy. Coż można powiedzieć patrząc na ten obraz ? Na pewno bije od niego pozytywna, niezywkle dynamiczna kuchenna energia, mam ochotę pobiec do kuchni i zrobić menu z piecu potraw, wszystko dokładnie zorganiziwać i zaplanować oraz zaprosić mamę, siostrę, przyjaciółkę do wspólnego gotowania! Obfitość obrazowej kuchni to również hołd dla matki natury, dla jej bogactwa, obfitości, różnorodności i darów ziemi; Dla mnie ten obraz jest niczym energetyzator do przygotowywania posiłków własnymi rękami, a najlepiej w rodzinnym, licznym gronie. Takie chwile budują nierozerwalne więzi;
„Kucharka z jedzeniem” to barokowe dzieło Fransa Snydersa i jak na epokę przystało pierwsze co rzuca się w oczy to przepych, różnorodność i ilość zwierzyny do przygotowania. Homar, zające, przepiórki, dziczyzna, zioła, przyprawy, owoce oraz kucharka przygotowująca składniki marynaty w moździerzu. Choć obraz jest odzierciedleniem „tej” drugiej strony słynnych, barkokowych, niezwykle wystawnych uczt to zaciekawił mnie wyraz twarzy kucharki. Nie umiem odczytać czy jest to skupienie i koncentracja by podołać obowiązkom, znudzenie i rutyna, dzielnie znoszony trud pracy czy może jest tylko tłem dla bogactwa natury?
Kolejne dzieło w którym zatrzymał się czas podczas przygotować do uczty to „Stara kucharka z rożnem” autorstwa XVIII- wiecznego, włoskiego malarza Francesco Giovanni Briglia; Scena przedstawia starszą kobietę nabijającą na rożno przepiórki, w tle inne ptactwo czekające na swoją kolej, karczochy, czosnek, zioła, jabłka, arbuz. Patrząc na niego ma się wrażenie obfitości, radości i niezwykłego bogactwa smaku. Starsza pani emanuje radością gotowania, niezwykłą precyzją, wiedzą kulinarną i profesjonalizmem, patrząc na nią chciałoby się od niej uczyć; Przygotowania do posiłku pełne harmonii, radości, bogactw natury, a kropkę nad „i” tworzy doświadczenie i zręczność „starej kucharki”;
A jakie są wasze refleksje? ...
Z pozdrowieniami
Iwona
