Dzisiaj bardzo, ale to bardzo banalny przepis, który jednak pozwali nam na kilka pokazówek deserowo-ciastowych. Będzie krótko, bo i nie ma nad czym się rozwodzić. Jest świetny a nie wymaga specjalnego zachodu, więc do dzieła. No tak... do dzieła, tylko... trzeba mieć płatki róż - obojętnie jakich, bo wszystkie róże są zjadliwe. Nie mogą wszak być pryskane, więc te z kwiaciarni absolutnie się nie nadają. Świetnie sprawdza się nasza "konfiturowa" róża, która niestety nie wiem jak się dokładnie nazywa. Zawsze było, że to na konfitury i to wystarczyło. Ale wiem, że i na te konfitury też każda róża się nadaje. Tak kiedyś czytałam... Tylko nie warto chyba mieszać z cukrem białych róż, bo efektu żadnego nie będzie. Poza tym chyba brunatnieją wysychając. Dodam, że robię ten cukier od jakichś 5-6 lat, ale wciąż zapominałam się podzielić tą prostą, acz efektowną receptą. Bo to może głupio tak pisać... o niczym.
Cukier różany
płatki róż,
cukier puder.
Zerwane płatki róż delikatnie opłukać, osuszyć jeszcze delikatniej ręcznikiem papierowym i poodcinać końcówki, dzięki którym płatki trzymają się kwiatka - są po prostu gorzkie. Rozłożyć w jednej warstwie na dużej tacy lub ściereczce i wysuszyć bardzo dokładnie (ok. 3 dni, ale to zależeć będzie od nasłonecznienia). I lepiej to robić z dala od przeciągów... bo płatki niczym puch się staną leciuteńkie. Susz pokruszyć do miseczki i wymieszać z cukrem pudrem. Wsypać do słoiczka, zakręcić i zapomnieć na jakiś miesiąc.
Cukier ten znakomicie się sprawdza w sosach owocowych. Można dodać zamiast części normalnego cukru czy cukru pudru do ciasteczek i ciast - biszkoptów, ucieranych czy kruchych. Można gotowe ciasto posypać przesianym cukrem pudrem, po czym posypać pozostałymi na sitku płatkami, które same w sobie w tym momencie będą ozdobą.
