Chili con carne

Kto jeszcze nie próbował? Kto miałby ochotę? Dzisiaj ostra jazda bez trzymanki. To danie moja rodzina mogłaby co dziennie zjadać. I wcale nie jestem pewna czy im by się to znudziło. Niestety... liczyć może na to z rzadka - sama nie wiem czemu. Co gorsza, na moja wersję jeszcze rzadziej... Ale wcale mi wstyd nie jest, bowiem inne są równie pyszne. A co spróbuję - to moje. Klasyczna wersja Chili jest z mięsa mielonego. Ja chyba nie była bym sobą gdybym podeszła do rzeczy standardowo. Otóż tu trzeba się pobawić w krojenie mięsa w kostkę. Ostry nóż się przyda. Kostka kostce też nierówna... tu musi być mała. Co jeszcze? Może to, że z reguły piekę do tego chili bułeczki - jakie mi przyjdą do głowy (pomysł Terry). Robię je duże, aby móc je wydrążyć i nadziać Chili. I tym razem klapa na całej linii... Oczywiście bułeczki upiekłam. Oczywiście najlepsze pod słońcem bułeczki z tymiankiem Therbii. I oczywiście już z automatu podzieliłam ciasto na 10 bułek, a chciałam tym razem na 6. Uch... Jak sobie rosły, nagle zdałam sobie sprawę, że to nie tak miało być... No trudno. Nie w bułeczkach, ale z bułeczkami. Pysznie i tak. Kilka uwag na inne przepisy, na które trafiam i próbuję goszcząc gdzieś w necie. Jako ciekawostki już wypróbowane. Do mielonego można dodać 1-2 łyżki kakao już po przesmażeniu mięsa, i jeszcze chwilkę potrzymać na ogniu. Ale robi się strasznie \"muliste\". Można dodać kmin, jest ok dla mnie (bo lubię), ale zdecydowanie wolę nasz rodzimy kminek. Można dodać jalapeno, ale dodawałam jedynie z puszki, bo świeżej nie miałam. Pycha, ale ostrość jeszcze się wzmaga... I można dodać kukurydzę mrożoną lub z puszki, tylko... ja nie przepadam za taką kukurydzą. Moja Połówka uwielbia i od lat mu obiecuję, że następnym razem... Następnym razem chyba w końcu muszę to zrobić. Jest dobre, no ale...