„Czarnieńkie, maleńkie, u króla na obiedzie zawsze…” – zdań kilka o pieprzu

Najstarsze zapiski dotyczące wykorzystania pieprzu czarnego pochodzą z Indii z 400 roku p.n.e., gdzie w sanskrycie był określany mianem maricha, a najstarszy ślad stosowania pieprzu czarnego pochodzi z 1213 r. p.n.e. i został odnaleziony w nozdrzach mumii Ramzesa II.

W najsławniejszej książce kucharskiej starożytności – De re coquinaria libri decem (o sztuce kulinarnej ksiąg dziesięć) - pieprz obok miodu, liści laurowych i kolendry był najczęściej wymienianą przyprawą (występował w ponad 80% receptur).

W najważniejszej księdze dotyczącej ziołolecznictwa czasów starożytnych – De materia medica (o surowcach leczniczych), znajduje się informacja, że czarny pieprz, miał mieć właściwości moczopędne, leczyć zapalenie gardła. Stosowano go również jako środek rozgrzewający, przeciwgorączkowy oraz jako środek antykoncepcyjny.

W średniowieczu pieprz był symbolem prestiżu, władzy i cechu korzenników. Ziarnami pieprzu można było płacić czynsz, wręczać je jako ekskluzywny podarunek ważnym osobistościom życia publicznego. Dostępny był tylko dla zamożnych. Wiele osób lokowało swój kapitał w pieprz, trzymano go w skarbcach. Pieprzem opłacano też łapówki, wykupywano wolność. Pieprz był również nagminnie fałszowany. Używano w tym celu jagód jałowca, które po wysuszeniu przypominają ziarna pieprzu i błyskawicznie przechodzą jego zapachem. Jednym z czynników olbrzymiej popularności pieprzu na przełomie średniowiecza i renesansu był fakt, że pieprz obok soli był jedyną przyprawą, która mogła być stosowania do konserwacji żywności.

Wysoka cena pieprzu była jednym z kluczowych czynników, które skłoniły Portugalczyków do poszukiwania drogi morskiej do Indii. Cena pieprzu zaczęła spadać po 1498 r. kiedy wyprawa pod kierownictwem Vasco da Gamy opłynęła Afrykę i odkryła drogą morską do Indii.

Pieprz – czarny, zielony czy biały? Na chłodne czy upalne dni?

Pieprz występuje w kilku odmianach: czarnej, białej i zielonej, a wszystkie pochodzą od jednej rośliny. To jaki kolor ma pieprz, który kupujemy zależy od tego w jakiej fazie dojrzałości został zebrany i jakiej obróbce go poddano. Z dojrzałych owoców pieprzu otrzymuje się pieprz biały. Pieprz zielony to dojrzałe owoce, które są wysuszone zaraz po zbiorze. Pieprz czarny to niedojrzałe jagody pieprzu, które po zebraniu zostały wysuszone na słońcu.

Palący smak i ostry zapach pieprzu to zasługa zawartej w nim piperyny, która służy również schładzaniu organizmu, gdyż wywołuje intensywne pocenie, a to pomaga stabilizować temperaturę ciała w gorące dni.

W dawnej kuchni polskiej pieprzy był ważną przyprawą. Polacy lubili jadać tłusto i „pierno”. To jedna z tych przypraw, która doskonale komponuje się z większością mięs i warzyw. Niezastąpiony podczas gotowania niedzielnego rosołu. Doprawiamy nim kanapki, sałatki. Wykorzystujemy go do marynowania każdego rodzaju mięsa, a także do przyprawiania ryb.

Należy pamiętać aby pieprz w ziarnach dodawać się na początku gotowania, a mielony na końcu przygotowywania potrawy, jako tzw. finisz.

TOP PRZEPISY NA "PIEPRZNE" DANIA

POLECANE PRODUKTY